امامزاده محروق یکی از نوادگان امام سجاد (ع) بود که در پی شورشی که ضد خلیفه وقت صورت پذیرفت کشته شد و پیکر آن را به آتش کشیدند و خاکستر آن را در محله تلاجرد از محله های قدیم نیشابور به خاک سپردند. از همین رو به محروق یعنی سوخته شده معروف شد. آرامگاه محمد محروق مربوط به دوره تیموریان و دوره صفویه است.
آرامگاه این امامزاده که در کنار آرامگاه عمر خیام است، بنای زیبایی دارد و در شمار آثار تاریخی به ثبت رسیده است.
بعضی از ایران شناسان از ایوان امامزاده به عنوان دومین کاشی کاری نفیس ایران پس از مسجد شیخ لطف الله نام برده اند.
در دوره سلجوقیان بنای بر روی قبرهای این قبرستان بنیان شد که در حمله مغول به نیشابور ویران گردید. ساختمان فعلی در زمان سلطان حسین بایقرا به دستور امیر کمال الدین یکی از رجال معروف بنا گرفت. این آرامگاه با گنبد کاشی کاری و ایوان های بلند از ابنیه زیبای قرن دهم هجری به شمار می‌رود. کتیبه کاشی معرق ایوان و صندوق منبت و در ورودی آرامگاه از زمان شاه طهماسب اول (قرن دهم هجری) است. سنگی از دوران شاه سلطان حسین صفوی، به تاریخ ۱۱۱۹ هجری قمری در این بنا نصب شده است. کاشی های ازاره آن از زمان نادر شاه افشار باقی مانده است.
از امکانات رفاهی این امامزاده می توان به پارکینگ، بازار خرید، سرویس بهداشتی، اقامتگاه هایی برای استقرار مسافران، زائران و گردشگران این استان نام برد.
این اثر در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۱۶ با شماره ثبت ۳۰۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
