برج پیر علمدار در شرق شهر دامغان در محله خور و نزدیک مسجد جامع و مدرسه حاج فتحعلى بیگ (حوزه علمیه دامغان) واقع شده است. این مقبره به سال ۴۱۷ هجرى قمرى به صورت برج مدور آجرى یا گنبد مخروطى پیازى شکل ساخته شد.
نمای خارجی آرامگاه با گنبد مدور آجری کم‌خیز آن از نمونه‌های ارزشمند معماری آغاز قرن پنجم هجری قمری ایران به شمار می‌رود. ارتفاع این بنا ۱۳ متر، قطر داخلى آن ۴/۵ متر و شهرت آن به دلیل کتیبه اى زیبا با خط کوفى مشبک است. این ساختمان به سبک بناى چهل دختران است اما نه به ظرافت و زیبایى آن.
آرامگاه پیر علمدار از جمله بنا‌های تاریخی شهر دامغان است که به برج معروف شده و یکی از بهترین نمونه‌های معماری آرامگاهی است.
چشمگیرترین بخش آرامگاه را روی نوار حاشیه قوس سردر، خواهید دید. یعنی کتیبه هایی تزئینی که روی آنها بقایای نوشته هایی با گچبری زیبا قابل تشخیص هستند. ورودی آرامگاه یک قاب مستطیل شکل است که سردر و ستون‌هایی پیل پا مانند آن را در برگرفته اند. اولین چیزی که در آرامگاه پیر علمدار توجه تان را جلب خواهد کرد، کتیبه ای است که به خط کوفی نوشته شده.
ساختمان مذکور مقبره محمد بن ابراهیم، پدر ابو حرب بختیار، ممدوح منوچهرى دامغانى است. گنبد مذکور سابقاً ایوانى داشت که امروزه اثرى از آن باقى نمانده است و در دور ایوان، کتیبه اى وجود داشت که فعلاً قطعه اى از آن باقى مانده است.
آرامگاه پیر علمدار مربوط به سده ۵ هجری قمری است و در دامغان، خیابان ایستگاه راه آهن واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۷۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
