تپه بزرگی که در موقعیت ۱٫۵ کیلومتری جنوب گنبد سلطانیه واقع شده و با نام تپه نور ابهر شناخته می شود. این تپه ۱٫۸ هکتار مساحت و ۱۵ متر ارتفاع دارد. تپه تاریخی نور که قدمت آن به هزاره اول و دوم قبل از میلاد می‌رسد، در قسمت جنوبی چمن سلطانیه قرار گرفته است. این تپه در انتهای محله دارالشفا واقع شده است. این سایت در سال ۱۹۷۱ میلادی مورد کاوش واقع شد که در کاوش ها، پایه های یک ساختمان عظیم دوازده ضلعی یافت شد که به احتمال زیاد یک برج گنبدی همانند مقبره اولجایتو است با جنبه های دیگری همچون راهرو ها، پله ها، تزئینات و بقایای یک گنبد.
پایه ها از قطعات سنگی ساخته شده که با ملات به هم متصل شده اند. یافته های باستان شناسی همچنین گواه وجود گنبدی بزرگ که شاید یکی از گنبد های دو پوسته بوده، می باشد. گچ اندود و کاشی های سفالی تزئینی در آثار مخروبه ساختمان پیدا شده است. برج گنبدی از بین رفته در تپه نور به احتمال زیاد مقبره ی غازان خان، برادر بزرگتر اولجایتو بوده است. همچنین در فعالیت های باستان شناسی اخیر در محوطه تپه نور کوچک نشانه هایی از سکونتگاه های پیش از تاریخ یافت شده که می توان قدمت آنها را به اوایل هزاره چهارم پیش از میلاد دانست. سفال های بدست آمده از این تپه شباهت زیادی به سفال های کشف شده در دشت قزوین دارد که وجود سکونت گاه هایی در همان زمان را نشان می دهد.
لایه نخستین محوطه تاریخی نور با توجه به پراکندگی سفال‌های خاکستری تیره و مطالعه یک قبرستان پیش از تاریخ که در یک کیلومتری آن واقع شده است، تمدن ساکنان این تپه را در ردیف تمدن‌های اواخر هزاره اول و اوایل هزاره دوم قبل از میلاد قرار مى‌دهد.
