انگور براى آشوریان، مانند گندم، ارزش غذایى بسیارى دارد زیرا از روزگاران قدیم پرورش تاک و گندم، حرفه و شغل اصلى آنان بوده است. به همین دلیل، براى انگور مراسم خاصى به جاى مى‌آورند و تا نخستین محصول خود را تبرک نکنند، از آن نمى‌خورند.
آشورى ها، جشن تبرک انگور را در روز «شارادمارتى ماریام»؛ یعنى همان روزى که حضرت مریم (س) رحلت کرد، انجام مى‌دهند. این روز برابر با پانزدهم ماه «آب» و تقریباً مصادف با بیست و چهارم مرداد ماه است. آشورى ها در این روز به کلیسا مى‌روند و مراسم مخصوص هر یکشنبه را انجام مى‌دهند و به همراه آن، دعاهاى ویژه تبرک انگور را مى‌خوانند. پس از ایراد خطبه و آوازها و سرودهاى مذهبى که همه به زبان آشورى است، کشیش سه بار بر ظرف محتوى انگور، صلیب رسم مى‌کند و با این کار، انگور متبرک مى‌شود. در پایان مراسم، نان مقدس و نیز مقدارى انگور میان مومنان کلیسا تقسیم مى‌شود.
ارمنیان، مراسم تبرک انگور را که به آن «خاقوق اورهنگ» مى‌گویند، در روز عید حضرت مریم انجام مى‌دهند. در این روز، در کلیسا، ابتدا شاراگان خاصى به نام «پارک سورب خاچی» اجرا مى‌شود و سپس آیاتى از انجیل تلاوت مى‌شود.
شاراگان را کشیش یا بالاترین فرد روحانى و مذهبى، با هم آوازى گروه کر مى‌خواند و احیانا برخى از مردم حاضر در کلیسا نیز، شاراگان را همراه آن‌ها زمزمه مى‌کنند. در پایان، از درگاه الهى مسئلت مى‌شود که روح و جسم آدمیان را از گناهان پاک سازد و براى شرکت در مراسم تبرک انگور آماده کند. سپس طى تشریفاتى، سه بار انگور متبرک مى‌شود و در میان حاضران تقسیم مى‌گردد.
درباره چرایى تبرک انگور، مى‌گویند که طبق روایات، حضرت مسیح (ع) خود را به انگور تشبیه مى‌‌کرد و مى‌فرمود: «همان گونه که انگور ذره‌اى فساد را تحمل نمى‌کند، من هم نمى‌کنم.» و این گفته، علت احترام انگور از جانب کلیسا عنوان شده است.
