مراسم سوگوارى و عزا، مانند سایر شهرها و استان هاى ایران، به دو صورت عمومى و خصوصى انجام مى‌گیرد. عزادارى‌هاى عمومى معمولاً در روزهاى وفات و شهادت ائمه اطهار معمول است. از این میان، مراسم عزادارى تاسوعا و عاشورا را با شدت و شورى بیش‌تر برگزار مى‌شود.
مراسم سوگ و عزا، به ویژه در روزهاى تاسوعا و عاشورا، در سرتاسر استان بسیار گسترده و مفصل برگزار مى‌گردد. مردم شهرها و روستاها، این روزها را که یادآور شهادت امام حسین (ع) و یاران وفادارش هستند، به سوگ مى‌نشینند و با انجام مراسم، خاطره جان‌فشانى‌هاى امام حسین (ع) و یارانش را گرامى مى‌دارند. دسته‌هاى سینه زنى و زنجیر زنى، تعزیه خوانى هاى متعدد، علم و کُتَل گردانى نیز در این روزها انجام مى گیرد. ولى مراسمى نیز در سطح استان انجام مى‌شود که شاید بتوان گفت اختصاص به این منطقه دارد. یکى از این مراسم «سنگ زنی» است که عمدتاً در شهرضاى اصفهان صورت مى‌گیرد و برگزار کنندگان آن، افرادى هستند که در سدهٔ اخیر به تدریج از سبزوار به این قسمت از استان کوچ کرده‌اند و در آنجا ماندگار شده‌اند. نحوه انجام این مراسم بدین ترتیب است که دسته عزادار دو قطْه چوبى را که در دو دست گرفته اند، همراه با نوحه خوانى و با یک حرکت ریتمیک به هم مى‌‌کوبند و عزادارى مى‌کنند. حرکت ریتمیک عزاداران بدین ترتیب است که در فواصل معین خم مى‌شوند و چوب ها را به هم مى‌‌کوبند. سپس، همان حرکت را این بار به طور ایستاده تکرار مى‌کنند. بعد چند قدم جلو مى‌روند و مجدداً همان حرکات را تکرار مى‌کنند. صداى چوب ها، حرکات موزون بدن افراد دسته، نوحه هایى که مى‌خوانند و فضاى حاکم بر دستهٔ عزادار از یک طرف و هماهنگى بى‌نظیر بین دستهٔ سنگ زنان، این مراسم را به طرزى باشکوه جلوه گر مى‌سازد. به این دسته عزادار «دستهٔ سنگ زنان» مى‌گویند.
عزادارى‌هاى خانوادگى و خصوصى نیز مثل سایر نقاط کشور برگزار مى‌شود که معمولاً در مراسم ناشى از فوت یکى از عزیزان خانواده یا فامیل خلاصه مى‌شود.
