تنگ الله اکبر که مشرف بر شهر شیراز، مرکز استان فارس، واقع شده است به نوعی دروازه جلگه شیراز است و دروازه قرآن نیز در آن واقع شده است.
تنگ الله اکبر از همان قدیم الایام مورد توجه مسافران داخلى و خارجى بوده و حتى در ادبیات و اشعار شعراى این شهر نیز مقامى در خور یافته است. هر مسافر تازه وارد، هنگام ورود به شیراز از بالاى تنگ، منظره بدیع و دل انگیز شیراز را مشاهده کرده و با اعجاب و تحسین عبارت اللّه اکبر را بر زبان مى آورد و از این رو نام این تنگ به تنگ الله اکبر معروف شده است.
این تنگه از دوران قدیم به صورت طبیعی بوده است و راه ورودی به شیراز تا سال ۱۳۶۷ به صورت راهی باریک و محدود به گذشتن از زیر دروازه قرآن می شد. در زمان صمد رجا، شهردار وقت، کانال بزرگی بر روی دره بنا شد و سپس طی مدت ۱۰ سال کل زباله های ساختمانی شیراز به درون این دره ریخته شد تا در نهایت دره مورد نظر با تراشیدن کوه های اطراف عریض شد و راه ورودی شیراز به کنار دروازه قرآن منتقل شد و در نهایت طراحی ورودی شیراز به مسابقه گداشته شد که مهرداد ایروانیان برنده این مسابقه گردید و با الهام از معماری دروازه قرآن و فلسفه ایرانی جداره کوه کنار و مقابل دروازه قرآن و همچنین آرامگاه خواجوی کرمانی طراحی شد.
