شهرستان ایوان در شمال استان ایلام قرار دارد
این شهرستان از یکی از مراکز ایل کلهر میباشد پایتخت اصلی ایل کلهر گیلانغرب است.
افراد ایل کلهر در شهرستان‌های ایوان غرب، چرداول، اسلام‌آباد، گیلانغرب، و بخش‌هایی از :کِرِند، نفت شهر (نفت شاه سابق)، سومار، گهواره، ماهیدشت، ودر دهستان قلعه شاهین سرپل ذهاب و نصرآباد قصرشیرین و تمامی نواحی وحومه مکانهای یاد شده ساکن هستند
آب و هوا
شهرستان ایوان آب و هوای کوهستانی دارد و دارای رشته کوه‌هایی از زاگرس بنام بانکول، مانشت و شیره زول است که پوشیده از جنگلهای انبوه بلوط، بنه، زالزالک، و بادام کوهی است و انواعی از گیاهان دارویی و گلها در طبیعت آن یافت می‌شود. دارای چشمه‌ها و رودخانه‌ای به نام گنگیر (در حال حاضر بدون آب) میباشد. بهاری دل‌انگیز دارد و دارای آثار باستانی مر بوط به دوره ساسانیان و اسلامی است.
جاذبه‌های گردشگری
آتشکده سیاهگل
طاق شیرین و فرهاد
منطقه رنو
صنایع دستی ایوانغرب
بافت جاجیم
گلیم و گلیم نقش برجسته
فرش کرک و ابریشم
سیاه چادر
نمد مالی
منابع طبیعی
کشاورزی و دام داری
اقتصاد ایوان مبتنی بر کشاورزی و دامداری است. آب کشاورزی از رودها و چاه‌های عمیق فراهم می‌شود و محصولات کشاورزی آن عبارتند از: گندم، جو، تره بار، ذرت، سیب زمینی، گلابی، انار، انگور، هلو و زرد آلو. دام داری نیز هم چون کشاورزی از رونق خاصی برخوردار است و محصولات آن (فراورده‌های دامی) به سایر شهرستان‌ها صادر می‌شود.
گیاهان دارویی: در ارتفاعات و دشتهای ایوان، انواعی از گیاهان با خواص دارویی شناخته شده می‌رویند که می‌توان به این موارد اشاره کرد: گۆله چه‌رمێ (بابونه)، گل گاو زبان، کاسنی، به‌ڕه‌زا (آویشن)، گایه‌مه (گل ماهور)، علف مار، مورت، اسپرس، سوسنبر، گۆله تیون (شقایق)، کهورک
گیاهان خوراکی: که‌نگر (کنگر)، خارچگ (قارچ)، تووڵیه (پنیرک)، پاقازه (غازیاغی)، سه‌ڵمانه (سلمه تره)، پیوشگ (زعفران وحشی)، شنگ، کیوز (علف چشمه)، وه‌نگی (گنور)، چه‌ورگی (خردل)، هه‌پوولک (شیر مرغ)، هه‌ڵه‌ڕه‌زگی (تاجریزی)، دگانتێژکه‌ره (خرفه)، چه‌و بازه (گاو چاق کن)، گاپه‌نام (گول تودری)، گێڵاخه (تره کوهی).
گیاهان معطر ادویه‌ای: هه‌زوه (آویشن)، ئالت کیوه (فلفلک وحشی)، چه‌ویر
گیاهان با موارد استفاده صنعتی: گون، شیرین بیان
علاوه بر درختان جنگلی مانند بلوط، گیوج، وه‌ن و قره قاج که بصورت خودرو می‌رویند، در منطقه ایوان انواع و اقسام درختان مثمر و غیر مثمر که با آب و هوای منطقه سازگاری دارند کاشته می‌شوند. مهمترین این درختان عبارتند از: توت، گردو، انار، مو، زردآلو، زیتون، انجیر و از درختان غیر مثمر می‌توان چنار، بید، کاج، سرو، صنوبر و درختچه‌های خودرو خرزهره، کرف، مورت و تمشک را نام برد.
