در سال ۷۴۰ هجری قمری حمدالله بن ابی بکربن محمد بن نصر مستوفی در کتاب مشهور خود (نزهه القلوب) از کرج نام برده است و آن را در ولایات عراق عجم (شامل استان های تهران، مرکزی، زنجان، همدان و اصفهان امروزی)، از توابع طالقان نام برده است.

آثار باقی مانده در عهد باستان و دوران حکومت هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان در اطراف شهر کرج گواه بر این است که این ناحیه در روزگاران گذشته از تمدن پیشرفته ای برخوردار بوده است و پس از ظهور و رواج اسلام وجود مقابر، امامزاده ها و اماکن متبرکه متعدد در این ناحیه نشان دیگری از اهمیت و آبادی آن می باشد.

مساحت تقریبی کلانشهر کرج ۲۲۵ کیلومتر مربع می باشد و طبق آمار سال ۱۳۹۰ جمعیت آن بالغ بر ۱,۶۱۴,۶۲۶ نفر بوده است و پس از تهران، مشهد و اصفهان، چهارمین شهر پر جمعیت کشور محسوب می شود.

امروزه کرج به دلیل اقلیم معتدل و مجاورت با تهران و اهمیت ارتباطی با غرب و شمال کشور، وضع خاصی یافته و در ردیف کلانشهرهای بزرگ قرار گرفته است. صنایع کارخانه ای و کارگاهی و امکانات خوب کشاورزی، سبب ایجاد شهرکا های متعددی در اطراف آن شده و همچنین به منزله شهر استراحتگاهی برای تهران محسوب مب شود.